Jaki kompakt do fotografowania wnętrz?

Obiektyw

Dobierając aparat na potrzeby fotografowania wnętrz musimy sprawdzić parametry obiektywu. Najważniejszą w tym wypadku cechą jest kąt widzenia. Mieszkania mają to do siebie, że nie ma gdzie się cofnąć, by osiągnąć odpowiednią perspektywę i ująć w kadrze cały pokój. Dlatego warto się rozejrzeć za szerokokątną optyką. Sprawdzić to możemy na oznaczeniach szkła. Podane wartości ogniskowych powinny się zaczynać od 28 mm, przy czym im mniej tym lepiej. Trzeba jednak zwrócić uwagę na fakt, że producenci lubią używać autorskich oznaczeń związanych z wielkością matrycy. Dlatego też należy szukać odpowiedników dla klatki 35 mm. Oczywiście jest również wada obiektywów z szerokim kątem. Podczas fotografowania następuje zniekształcenie perspektywy, co owocuje efektem „walących się ścian”. Współczesne kompakty posiadają oczywiście programową kompensację tego zjawiska.

Nad zoomem trzeba pomyśleć indywidualnie. Jeśli nie potrzebujemy wydajnego przybliżenia, z pewnością zaoszczędzimy kilka groszy. Może jednak liczymy się z faktem, że przyjdzie nam „sięgać” po jakiś szczegół, do którego nie ma innej drogi jak poprzez obiektyw? Wtedy pomocny może się okazać przynajmniej 10-krotny zoom. Pamiętajmy jednak, że im większe przybliżenie stosujemy tym bardziej widoczne na zdjęciu są rozmycia związane z przypadkowym drgnięciem dłoni. Przykładem kompaktu o wydajnym zoomie i szerokokątnym obiektywie, jest Nikon Coolpix P100.

Kolejnym ważnym elementem jest jasność obiektywu. Oznaczona zakresem dwóch liczb (podobnie jak w przypadku ogniskowych) sugeruje jakie wartości osiąga przysłona. Zasada jest taka, że im niższa wartość „F” na optyce, tym na więcej światła możemy liczyć, a tym samym krócej trwa robienie zdjęcia. Efekt naszej pracy nie jest wtedy tak podatny na drżenie dłoni, jak w przypadku dłuższych czasów naświetlania. Idealnym rozwiązaniem byłoby utrzymanie tej liczby w okolicach 2. Jest to jednak niemożliwe przy zachowaniu pozostałych cech (niewykonalne przy aparatach z dużym przybliżeniem). Dlatego też, można się już zadowolić światłosiłą rzędu 2,8. Dobrym przykładem takiego aparatu jest Canon PowerShot SX30 IS.

Na koniec należy zwrócić uwagę na stabilizację obrazu. Nie należy się przy tym sugerować obecnością stabilizacji cyfrowej. Jest pomocna, ale nie zastąpi nam mechanicznej, bądź optycznej. Pierwsza z wymienionych jest kwestią jedynie oprogramowania, podczas gdy dwie ostatnie kompensują niepożądane drgania już z poziomu matrycy lub obiektywu. Zwykle oznacza się je skrótami IS i OIS. Obecnie coraz więcej kompaktów posiada taki system. Można zerknąć na przykład na Olympusa SP-800 UZ. Jego możliwości możecie sprawdzić w naszym fotoManiaKalnym teście.

Świat kompaktów to również EVILe. Może się okazać, że przedkładamy uniwersalność naszego narzędzia nad wygodę transportu. W takim wypadku, będziemy musieli kupić korpus, który stanie się podstawą naszego narzędzia. Do niego zaś dobierzemy kilka obiektywów „na każdą okazję”. Polecałbym wtedy zdecydować się na stałoogniskowy, szerokokątny oraz standardowy obiektyw z przybliżeniem. Zaletą takiego rozwiązania jest większa uniwersalność. Niestety wady są liczniejsze. Przede wszystkim utracimy prostotę obsługi. Żonglowanie optyką może okazać się uciążliwe, a zapasowe szkła zajmują dodatkowe miejsce. Prawdziwym gwoździem do trumny może być cena. Licząc na podstawie modelu Sony Alpha NEX-3 – Korpus z dwoma (moim zdaniem niezbędnymi) obiektywami 16 mm i 18-55 mm, znajdziemy za minimum 1.900 PLN.