Olympus PEN E-P2 – test

Tryb zdjęć seryjnych

Według deklaracji producenta, aparat osiąga prędkość 3 klatek na sekundę – w praktyce, w dużej mierze zależy to od wybranego przez nas sposobu zapisu. W przypadku opcji fotografowania przy zachowaniu parametrów kompresji Large Fine i formatu JPEG, przez dziesięć pierwszych zdjęć E-P2 utrzymywał tempo 3 klatek na sekundę, a następnie widocznie zwolnił. W przypadku zapisu do formatu natywnego, ta tendencja jest jeszcze bardziej widoczna – w ciągu 10 sekund aparat zdołał utrwalić jedynie 16 klatek (przy czym deklarowana przez producenta prędkość, zachowana była jedynie przez pierwsze trzy sekundy).

Szybkość działania

W tej dziedzinie E-P2 prezentuje się raczej przeciętnie. Przejście od włączenia aparatu do trybu pełnej gotowości zajmuje około 1.5 sekundy, wykonanie pierwszego zdjęcia z użyciem AF – sekundę więcej. Irytujące (choć trzeba przyznać iż uzasadnione) jest także widoczne spowolnienie szybkości aparatu w czasie fotografowania sekwencyjnego, z włączoną redukcją szumów.

Nastawy ręczne i RAW

Jak na aparat konkurujący z lustrzankami przystało, E-P2 oferuje nam rozbudowane możliwości korzystania z nastaw ręcznych, które możemy uaktywnić przechodząc w tryb M. Dla mniej zaawansowanych (lub wygodniejszych) użytkowników, przygotowano także tryby preselekcji czasu i przysłony oraz tryb programowy. Producent nie zapomniał również o funkcji zapisu zdjęć do formatu RAW, tak więc zwolennicy cyfrowej obróbki powinni być w pełni ukontentowani.

Automatyka nastaw

Do wyboru mamy cały szereg automatycznych nastaw, łatwo dostępnych z poziomu pokrętła trybów. Poza wspomnianymi już powyżej P, A i S, znajdziemy tutaj jeszcze tryb iAuto (rozpoznaje fotografowaną scenę na podstawie zaprogramowanych kryteriów i dostosowuje do niej wszystkie parametry) z opcją uaktywnienia wykrywania twarzy oraz tryby ART (filtry artystyczne) i SCN (wybór sceny). Na ten ostatni składa się 19 automatycznych ustawień:

• portret,
• e-portret,
• krajobraz,
• krajobraz i portret,
• sport,
• sceny nocne,
• nocny portret,
• dzieci,
• jasna tonacja,
• ciemna tonacja,
• podwójna stabilizacja (mechaniczna i cyfrowa),
• makro,
• makro-przyroda,
• przy świecach,
• zachód słońca,
• dokumenty,
• panorama,
• sztuczne ognie,
• plaża i śnieg.

Efektywność automatyki nastaw wypada zadowalająco w większości wypadków – jedynie trudniejsze warunki oświetleniowe (jak zdjęcia po zmierzchu lub w świetle żarowym) mogą stanowić prawdziwy problem.